شکل میگوی سالم و ناسالم
ساده ترین روش شناخت میگوی تازه از فاسد ، استحکام سر آن می باشد. در صورتی که میگو تازه نباشد سر آن به راحتی و بدون نیاز به هیچگونه فشاری جدا می گردد. این در حالیست که در مورد میگوی سالم لازم است ، غلاف سر آن به سمت بالا کشیده شود.
در میگوی فاسد پوسته روی بدن نرم میشود و به راحتی از گوشت جدا میشود اما در میگوی تازه ، گوشت سفت ، آبدار و درخشنده بوده و رگ ها سخت و مقاوم است هم چنین چشم ها روشن، براق و محکم می باشد.
رنگ میگو
رنگ میگو بسته به گونه ، نژاد و محیط زندگی آن متفاوت است ولی پس از پخت تقریباً بیشتر میگوها به رنگ صورتی مایل به قرمز در می آیند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگو می باشد. می توان نتیجه گرفت که بعد از طبخ ، هر چه رنگ آن کمتر صورتی شود ، میگو کیفیت پایین تری دارد.توجه کنید که پوسته قهوهای و سیاه، همواره نشان دهنده عدم تازگی میگو نیست و رنگ میگو بر حسب نوع گونه آن می باشد. بنابراین باید لکه های سیاه و پوسته تیره را از یکدیگر متمایز نمایید.
در هر دو گونه میگوی صورتی و یا میگوی قهوه ای ، رنگ بدن میگو باید یکنواخت بوده و لکه ها یا خال های درشت سیاه نداشته باشد.
اگر رنگ تیره و ناهمگن (غیریکنواخت) و لکه های سیاه در هر دو نوع مشاهده نمودید ، نشانه فساد میگو می باشد.
بوی میگو
بوی میگوی سالم چیزی شبیه به سایر آبزیان دریایی می باشد. در صورتی که بویی شبیه به تخم مرغ فاسد یا بوی زُهم و تند تهوع آوری استشمام کردید ، میگو فاسد شده است.
شرایط نگهداری
اگر میگو را به صورت تازه از شهرهای جنوبی خریداری می کنید، باید در همان محل فقط سر را جدا کرده و با پوست فریزری نمایید.
اگر به صورت بسته بندی شده و منجمد خریداری می شود باید به تاریخ تولید و انقضا دقت کنید. سپس آن را در فریزر و حدود ۱۸- درجه سانتیگراد قرار دهید. بهتر است نگذارید زمان فریزری شدن زیاد طولانی شود زیرا میگویی را که پوست آن کنده شده زودتر خاصیت خود را از دست می دهد.